พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า
๑. ความหมายของพระธรรม “พระธรรม” หมายถึง คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งทรงตรัสรู้ตามความจริงของธรรมชาติ และนำมาถ่ายทอดเพื่อให้มนุษย์พ้นทุกข์ พระธรรมเป็นหลักแห่งเหตุผลและความจริงที่ไม่ขึ้นอยู่กับกาลเวลา (อกาลิโก)
๒. แก่นของพระธรรมคำสอน พระพุทธศาสนามีหลักธรรมสำคัญหลายประการ แต่แก่นแท้ที่สุดคือ อริยสัจ ๔ ได้แก่
ทุกข์ — ความไม่สบายกายไม่สบายใจ
สมุทัย — เหตุแห่งทุกข์คือ ตัณหา ความอยาก
นิโรธ — ความดับทุกข์
มรรค — หนทางปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์ ได้แก่ มรรคมีองค์ ๘
๓. หลักปฏิบัติในชีวิตประจำวัน พระพุทธเจ้าทรงสอนให้ดำเนินชีวิตด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา
ศีล → การประพฤติชอบ ไม่เบียดเบียนตนและผู้อื่น
สมาธิ → การฝึกใจให้ตั้งมั่น ไม่ฟุ้งซ่าน
ปัญญา → ความรู้เห็นตามความเป็นจริง
๔. พระธรรมกับชีวิตปัจจุบัน แม้เวลาจะผ่านไปกว่าสองพันห้าร้อยปี แต่พระธรรมยังคงใช้ได้ในทุกยุคสมัย ใช้เป็นหลักในการดำเนินชีวิตอย่างมีสติ ช่วยให้มนุษย์รู้จักพอ ลดความโลภ ความโกรธ ความหลงเป็นแนวทางสู่ความสงบสุขทั้งส่วนตนและสังคม
๕. สรุปสาระสำคัญ พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นแนวทางให้เรารู้จักเข้าใจชีวิต เห็นความจริงของโลก และพัฒนาตนเองให้พ้นจากความทุกข์ พระองค์ทรงชี้
